13 kwietnia 1943 r. Niemcy poinformowali o odkryciu grobów polskich oficerów w Katyniu.

Ludobójstwo zostało dokonane przez funkcjonariuszy NKWD na około 22 tys. obywateli II RP i do dzisiaj pozostaje niezabliźnioną raną. Wśród ofiar było 14,5 tys. jeńców wojennych – oficerów i policjantów – z obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz 7,3 tys. więźniów aresztowanych na terenach okupowanych przez ZSRS. Do 1990 r. władze sowieckie próbowały obarczyć winą za swoją zabrodnię Niemców.

Słowo Katyń jest symbolem miejsc, w których zamordowano tysiące najlepszych synów Polski. Pomordowani Polacy nie mieli kaplicy, pogrzebu ani własnej mogiły. Wrzucono Ich do dołów śmierci i zakopano. Innym nakazano milczeć, aby nikt nie poznał dramatu ludzi  i skali okrucieństwa, jakiego dokonano w imię nienawiści do człowieka.

Winą więzionych i zgładzonych było tylko to, że byli przedstawicielami polskiego narodu – znienawidzonego przez Stalina za odwagę, waleczność, honor i oddanie ojczyźnie.

Wszczęte w Rosji śledztwo zakończono w 2005 r. i uznano, że mord na polskich jeńcach był przestępstwem, które uległo przedawnieniu.