Wigilijny wieczór w polskiej tradycji jest jedyny i wyjątkowy. „To właśnie tego wieczoru od bardzo wielu wieków pod dachem tkliwej kolędy Bóg się rodzi w człowieku” . W tym czasie panuje wyjątkowy spokój. Jest to czas spotkań z rodziną, często powrót do dawnych wspomnień i właśnie tego wieczoru, gdy pierwsza gwiazda pokaże się na niebie wszyscy składają sobie serdeczne życzenia. Milkną wtedy spory i otwierają się ludzkie serca. Ludzie zgromadzeni przy świątecznym stole łamią się białym opłatkiem, który  jest symbolem jedności, ponieważ ten chleb nie dzieli, ale łączy ludzi.  Jest w tym chlebie zapis dobroci ,ponieważ łamiąc go okazujemy naszą troskę o innych . Jedno wolne nakrycie na stole i miejsce przy nim - zawsze czeka na nieobecnego członka rodziny lub niespodziewanego gościa. W tym wyjątkowym czasie – zgody, serdeczności i spotkań z Biskimi - nikt nie powinien być sam.  Ludziom będącym  daleko od rodzinnego domu jest smutno i w swoich   myślach wracają w rodzinne strony. Pięknie odzwierciedlają  sytuację Nieobecnych następujące  słowa : „Widać nie dane nam było opłatkiem się podzielić  - Więc ty i ja, żeby nie zapomnieć  łzę na dwoje łamiemy [Lesław Falecki, „Wigilia”].

Ten biały, kruchy opłatek...

Jest w moim kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny,
przy wzejściu pierwszej gwiazdki wieczornej na niebie,
ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny,
najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie.
Ten biały, kruchy opłatek, pszenna kruszyna chleba,
a symbol wielkich rzeczy, symbol pokoju i chleba.
Na ziemię w noc wtuloną Bóg schodzi, jak przed wiekami.
Braćmi się znowu poczyńmy, przebaczmy krzywdy, gdy trzeba.
Podzielmy się opłatkiem, chlebem pokoju i nieba.
(C. K. Norwid )

link do prezentacji>>